دیوونتم دیوونتم دیوونه

شب شده ساکته دوباره خونه  

می گرده دل دنبال یک بهونه 

میگرده باز گنجه ی خاطراتو  

پی یه حرفناب عاشقونه

عکس تورو باز می زاره روبه روش 

که تا ته شب واسه تو بخونه 

دلم تو التهابه که چه جوری  

قدر چشای نازتو بدونه 

تو عصری که قحطی عطر یاسه 

اما به جاش دوست دارم گرونه 

کافیه اسمتو یهجا ببینم  

تا حسه شعرم بزنه جوونه 

من نمی تونم بگم اندازشو 

اینو فقط شاید خدا بدونه 

محاله که عشق مارو ندونن 

برو سوال کن از گلای پونه 

اگه بخوان خیلی کم از تو بگن 

میگن همون که خیلی مهربونه 

ولی مهم تویی که اسم نازت 

با من یه جایی پشت آسمونه 

اونا نمی دونن ستاره هامون 

دوتاست ولی توی یه کهکشونه 

اینو بخون تا دوباره بدونی 

دیوونتم دیوونتم دیوونه