افسوس

تو به من خندیدی و نمی دانستی من به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدم باغبان در پی من تند دوید سیب را در دست تو دید غضب آلود به من کرد نگاه سیب دندانزده از دست تو افتاد و تو رفتی و هنوز دیرگاهیست که در گوش من آرام آرم  خش خش گام تو تکرار کنان میدهد آزارم و من اندیشه کنان غرق این پندارم که  

چرا باغچه ی کوچک ما سیب نداشت

گذشته

شکست عهد من و گفت هر چه بود گذشت  

به گریه گفتمش: آری ولی چه زود گذشت 

بهار بود و تو بودی و عشقبود و امید 

بهار رفت و تو رفتی و هر چه بود گذشت  

چه خاطرات خوشی در دلم به جای گذاشت 

شبی که با تو مرا در رود گذشت

دیوونتم دیوونتم دیوونه

شب شده ساکته دوباره خونه  

می گرده دل دنبال یک بهونه 

میگرده باز گنجه ی خاطراتو  

پی یه حرفناب عاشقونه